Urodzona w 1902 roku w Łodzi ???, zmarła xxx roku w xxx.

Najlepsza polska tenisistka okresu początków PZT. Wywodziła się z „towarzystwa” – była wnuczką fabrykanta Zygmunta Richtera, wiceprezesa Związku Przemysłowców miasta Łodzi. Według pisma „Dwutygodnik Sportowy" mistrzyni Rosji 1916, czyli w wieku zaledwie 14 lat. Gdyby w 1923 roku mistrzostwa Polski się odbyły, to pewnie ustanowiłaby wyśrubowany rekord siedmiu tytułów z rzędu. A tak zdobyła ich sześć, z przerwą, w której zwyciężyła „tylko" w mistrzostwach Warszawy. Szczytem jej kariery był sezon 1926, kiedy wygrała w MP wszystkie trzy konkurencje. Dwa lata później lepsza od niej (w półfinale singla i finale debla) okazała się niespełna 16-letnia Jadwiga Jędrzejowska, co być może spowodowało, że panna Wiera Richter (vel Vera Rychter) zakończyła karierę. Zdążyła jeszcze w sezonie 1928 pomóc swemu jedynemu podczas całej kariery Łódzkiemu Klubowi Lawn Tennisowemu obronić tytuł, wywalczony rok wcześniej w pierwszych w historii drużynowych MP. W 1931 roku została „za zasługi na polu rozwoju sportu” odznaczona Brązowym Krzyżem Zasługi.

W tenisa grała też wyczynowo jej siostra (młodsza?) Ksenia. Była klasyfikowana na listach PZT w latach 1927–28, razem zdobyły wicemistrzostwo Polski w deblu 1927.  

Klub: Łódzki Klub Lawn Tennisowy.

Klasyfikacja PZT (prowadzona od 1925 r.): 1. (1925–1927), 3. (1928).

Tytuły mistrzyni Polski: 9.

Narodowe Mistrzostwa Polski – singiel: 6 razy zwyciężczyni (1921, 1922 i 1924–1927); debel (rozgrywany w MP od 1926 r.): zwyciężczyni (z Jadwigą Poradowską 1926) oraz 2 razy finalistka (z Ksenią Richterówną – siostrą – 1927 i Wandą Dubieńską 1928); mikst: 2 razy zwyciężczyni (z Karolem Steinertem 1925 i Jerzym Stolarowem 1926) oraz finalistka (z Janem Kowalewskim 1921).