Ogólnopolski turniej dla graczy do lat 16 (urodzeni do 30 czerwca), organizowany przez Warszawski Klub Lawn-Tennisowy. Pomysłodawcą i fundatorem głównej nagrody
był członek klubu, Janusz Regulski. Puchar miał charakter przechodni, można
go było zdobyć na własność, wygrywając „mistrzostwa” trzykrotnie. Wielokrotnie krytykowała to prasa, ale formuła nie została zmieniona. Aby
młodzi zawodnicy mogli wziąć udział w zawodach potrzebna była specjalna zgoda
Ministerstwa Oświaty.
Zgodnie z regulaminem „turniej jest dostępny dla młodzieży płci
obojga”, czyli spotykali się w nim chłopcy i dziewczęta bez podziału na płeć. Najpierw
odbywał się turniej eliminacyjny, rozgrywany systemem grupowym, każdy z każdym.
Grano do dwóch pięciogemowych setów (piąty gem rozstrzygający). Zwycięzcy grup oraz
w zależności od liczby zgłoszeń i decyzji komitetu organizacyjnego, ci
którzy zajęli drugie miejsca w grupach, awansowali do „turnieju finałowego”. Do
turnieju tego byli także bezpośrednio dopuszczani jego uczestnicy z roku
poprzedniego, jeśli spełniali kryterium wieku. Obowiązywała tu formuła gry do
dwóch wygranych sześciogemowych setów. Ćwierćfinaliści tworzyli grupę „Czołowych Młodych”. Otrzymywali
oni pamiątkowe plakiety i odznaki do noszenia na kurtce sportowej. Plakiety i
odznaki zwycięzcy oraz zdobywców 2. i 3. miejsca były przybrane złotymi palmami.
Od 1935 roku organizowano także grę podwójną, w której para zawodników musiała
reprezentować ten sam klub lub szkołę.