Halowe europejskie drużynowe zawody tenisowe, rozgrywane w latach 1936–1985 w miesiącach zimowych. Znane były jako Puchar Króla Szwecji Gustawa V, fundatora imprezy. Pierwszymi triumfatorami zostali Francuzi. Polska przystąpiła do rozgrywek w roku 1958.
King’s Cup oparty był na formule Pucharu Davisa z pewną modyfikacją – najpierw grano cztery mecze gry pojedynczej (dwóch zawodników z drużyny; każdy walczył z oboma przeciwnikami), a na koniec rozgrywano spotkanie gry podwójnej (do trzech wygranych setów). W rundzie finałowej rozgrywek uczestniczyły 4 drużyny. Od roku 1959 obowiązywała w finałach formuła do dwóch wygranych gier: 2 single + 1 debel (do dwóch wygranych setów). Od roku 1962 mecze we wszystkich rundach grano do dwóch wygranych setów.
W latach 1976–1985 spotkania rozgrywano według formuły "home&away", w podziale na dwie (1976–1983), trzy (1984) i cztery (1985) dywizje. W pierwszej było 8 drużyn, podzielonych na dwie grupy (zwycięzcy grają o pierwsze miejsce), w kolejnych – pozostałe zgłoszone zespoły, podzielone na grupy (zwycięzcy grup grają mecze play-off z drużynami z I dywizji).
To właśnie w tych zawodach, podczas konfrontacji Polska – Wielka Brytania, 5 października 1966 roku w warszawskiej Hali Gwardii w pojedynku Wiesław Gąsiorek – Roger Taylor rozegrano rekordową liczbę 126 gemów, a mecz zakończył się wynikiem 29:27, 29:31, 4:6.
1936–1974: rozgrywany pod auspicjami Szwedzkiego Związku Tenisowego
1975: nie rozgrywany
1976–1985: rozgrywany pod auspicjami European Tennis Association, w latach1976–1979 jako Saab King’ Cup
Ostatnia edycja imprezy odbyła się w roku 1985.