Urodzony 7 czerwca 1942 roku w Łodzi.
Przez dekadę z okładem (1959–1973) klasyfikowany w czołowej dziesiątce
naszych singlistów wg rankingu PZT. Zdecydowanie większe sukcesy odnosił jednak
jako deblista: zdobył pięć tytułów mistrza Polski (trzy na kortach otwartych,
dwa w hali) i ma pozytywny (2-1) bilans w Pucharze Davisa.
Z tymi ostatnimi rozgrywkami wiąże się też epizod jego kariery, będący
znakiem tamtych czasów. Wraz z Wiesławem Gąsiorkiem i Władysławem Skoneckim
został bowiem przyłapany na próbie przewiezienia przez granicę drobnej kwoty dolarów podczas wyjazdu na zagraniczne
zgrupowanie kadry. Trzeba jednak dodać, że wtedy nasi sportowcy, i Polacy w
ogóle, próbowali sobie w ten sposób poprawiać płacową urawniłowkę. Wszyscy o
tym wiedzieli, a komunistyczne władze przymykały na to oko. Tym razem jednak
pobłażania nie było i cała trójka została przez PZT zawieszona. No i na mecz z
silną Francją, i to na Roland Garros, trzeba było wczesną wiosną 1963 roku wysłać
wyłonionych z improwizowanej „łapanki” zawodników głębokiej rezerwy. W
piętnastu, oczywiście wszystkich przegranych setach ugrali 25 gemów…
Wielisław, który na co dzień upraszczał swe imię na Wiesław, jest cztery
lata starszym bratem jednego z najwybitniejszych polskich tenisistów Tadeusza
Nowickiego. I stryjem tenisisty Dariusza Nowickiego (rocznik 1970). Wszyscy
trzej reprezentowali Polskę w Pucharze Davisa. To jedyna taka rodzina w tenisie
polskim, a w skali światowej w męskim równają się z nimi chyba tylko hinduskie
klany Amritrajów i Krishnanów. Natomiast w kobiecym Billie Jean King Cup (dawniej
Puchar Federacji) liczniejszy, czteroosobowy udział brały trzy siostry Malejewe:
Manuela, Katerina i Magdalena oraz także w reprezentacji Bułgarii grywająca ich
matka Julia Berberjan.
Kluby: MKT Łódź, Legia Warszawa.
Trenerzy: Józef i Walerian Nowiccy, Władysław Skonecki, Tadeusz Piotrowski, Jan Radzio.
Klasyfikacja PZT: 10. (1959), 7. (1960), 8-9. (1961), 5. (1962),
10. (1963), 3. (1964), 5. (1965), 6 (1966), 5. (1967 i 1968), 8. (1969), 5.
(1970), 8. (1972 i 1973).
Tytuły mistrza Polski (bez MMP): 5.
Narodowe MP – debel: 3 razy zwycięzca (z Władysławem Skoneckim
1963 i 1964 oraz Tadeuszem Nowickim 1966) i finalista (z Bogdanem Maniewskim
1965).
Halowe MP – debel: 2 razy zwycięzca (z Wiesławem Biełanowiczem 1962 i Wł. Skoneckim 1964) oraz 4 razy finalista (z Józefem Orlikowskim 1963 i 1965 oraz Piotrem Jamrozem 1966 i Mieczysławem Rybarczykiem 1970).
Międzynarodowe MP – debel: zwycięzca (z T. Nowickim 1966) oraz finalista (z Wł. Skoneckim 1964).