Powrót do listy
Dawid Olejniczak
< Zobacz poprzedniZobacz następny >

Urodzony 1 marca 1983 roku w Łodzi.

 

Potężnie zbudowany, z takimż serwisem. Potrafił i lubił grać na szybkich nawierzchniach. Czołowy polski tenisista pierwszej dekady XXI wieku, dziewięciokrotny mistrz kraju, w tym cztery razy w singlu (2003, 2004 i 2007 w hali oraz 2009 na kortach otwartych). W swym najlepszym sezonie 2008 osiągnął pierwsze miejsce na liście rankingowej PZT singlistów i jedyny raz wystąpił w Wielkim Szlemie: po wygraniu w kwalifikacjach z trzema wyżej notowanymi rywalami zagrał w Wimbledonie jako pierwszy Polak od czasów Wojciecha Fibaka, czyli po 22-letniej przerwie. Najwyższe w karierze, 185. miejsce w singlowym rankingu ATP (11.08.2008) daje mu jedenastą pozycję na liście naszych graczy wszech czasów. Zwycięzca jednego challengera ATP w singlu (2008 Miasto Meksyk) i pięciu w deblu. W Pucharze Davisa wystąpił w trzech spotkaniach, rozegrał pięć pojedynków, z których trzy wygrał, w tym dwa w debiucie, w piekielnych warunkach nigeryjskiej Abudży. W okresie 2004–2007 był objęty programem finansowego wsparcia w PZT-Prokom Teamie.

Po zakończeniu wyczynowego grania został trenerem i bardzo solidnym, nie przeszkadzającym w oglądaniu komentatorem tenisa w Polsacie i Eurosporcie.

 

Kluby: KJKT Wrocław, Mera Warszawa.

Trenerzy: Wojciech Kalinowski, Paweł Ostrowski.

 

Zawodowy tenisista w okresie: 2003–2011. Najwyższe w karierze miejsce w rankingu ATP – singiel: 185. (11.08.2008, jedenasty na liście Polaków wszech czasów); debel: 206. (17.07.2006). Zarobki: 186 tys. 155 dol.

 

Australian Open, Roland Garros i US Open: nie grał.

Wimbledon – singiel: 1/64 finału (2008).

 

ATP Challengers – singiel: 1 tytuł (2008 Miasto Meksyk); debel: 5 tytułów (2006 San Luis Potosí z Danielem Garzą MEX, 2007 Puebla z Raphaelem Durekiem AUS, 2008 Aarhus z Jeanem-Julienem Rojerem HOL i Szczecin z Davidem Marrero ESP oraz 2009 Sarajewo z Konstantinem Krawczukiem RUS).

ITF Circuit – singiel: 7 tytułów (2004–2010; 3 w Polsce); debel: 2 tytuły (2002 i 2004; 1 w Polsce).

 

Puchar Davisa: 2007–2008; 3 spotkania, 3 zwycięstwa / 2 porażki – singiel 3/2, debel 0/0.

 

Klasyfikacja PZT: 8. (2002), 9. (2003), 5. (2004) 2. (2005), 3. (2006 i 2007), 1 (2008), 7. (2009), 4. (2010).

Tytuły mistrza Polski: 9.

Narodowe MP – singiel: zwycięzca (2009) oraz finalista (2006); debel: 2 razy zwycięzca (z Filipem Urbanem 2006 i Dawidem Celtem 2009) oraz finalista (z Celtem 2011).

Halowe MP – singiel: 3 razy zwycięzca (2003, 2004 i 2007); debel: 3 razy zwycięzca (z Marcinem Gołębiem 2003, Jakubem Nijakim 2004 i Maciejem Diłajem 2005) .

Galeria

Powrót do listy