Urodzony 3 maja 1987 roku w Chrzanowie.

Świetny serwis, bardzo dobre: gra przy siatce, szybkość i refleks; gorzej z wydolnością i przygotowaniem fizycznym. Nic więc dziwnego, że nie zrobił kariery w singlu, za to w deblu jest ośmiokrotnym mistrzem Polski (pięć razy na kortach otwartych) plus trzykrotnym w mikście. Czyni go to jednym z najskuteczniejszych w kraju specjalistów gier podwójnych. Co ciekawe, żadnego z tych tytułów nie zdobył ze swym najczęstszym partnerem, Tomaszem Bednarkiem. Za to razem wygrali aż 9 challengerów ATP, co jest rekordem w polskim deblu na tym szczeblu zawodowych rozgrywek. Dwa razy zagrali też w finałach turniejów ATP Tour (Belgrad 2010 i Stuttgart 2013), ale swój jedyny tytuł Kowalczyk znów zdobył z kim innym – Nowozelandczykiem rosyjskiego pochodzenia Artiomem Sitakiem.

Kilka lat młodszy od przedstawicieli najlepszej generacji w historii polskiego debla, czyli Łukasza Kubota oraz Mariusza Fyrstenberga i Marcina Matkowskiego, ale i tak pozostawał w ich cieniu. Jak jednak wspomina nasz najdłużej w Pucharze Davisa pracujący i najskuteczniejszy kapitan (czyli trener-selekcjoner) Radosław Szymanik, był dobrym duchem czy „pozytywnym typem Kyrgiosa” polskiej kadry, ładującym ją dodatkową energią. Powoływany, zawsze stawiał się na zgrupowania jako sparingpartner, czy nawet tylko pozostawał w gotowości w domu na wypadek kontuzji kogoś z żelaznego składu. Pod sam koniec zawodowej kariery międzynarodowej wreszcie dwa razy zagrał i szansę wykorzystał: u boku raz Kubota i raz Matkowskiego zdobył punkty w meczach ze Słowacją (2017) i Słowenią (2018).

Kluby: ChTT Chorzów, Górnik Bytom.

Trenerzy: ???, Dawid Piątkowski

Zawodowy tenisista w okresie: 2006–2020. Najwyższe w karierze miejsce w rankingu ATP – singiel: 694. (12.10.2009); debel: 77. (09.09.2013). Bilans w ATP Tour i WS – singiel: 0/0; debel: 17/27. Zarobki: 276 tys. 091 dol.

Australian Open: nie grał.

Roland Garros – debel: 2 razy 1/64 finału (z Tomaszem Bednarkiem 2010 i Lukášem Rosolem CZE 2013).

Wimbledon – debel: 1/32 finału (z Bednarkiem 2013) i 2 razy 1/64 (z Bednarkiem 2010 i Igorem Zelenayem SVK 2015).

US Open: nie grał.

ATP Tour – debel: 1 tytuł (Stuttgart 2014, z Artiomem Sitakiem NZL) oraz 2 finały (z Tomaszem Bednarkiem: 2010 Belgrad i 2013 Stuttgart).

ATP Challengers – debel: 18 tytułów (9 z Tomaszem Bednarkiem: Szczecin, Tarragona i Florianopolis 2009, Rzym 2010, Palermo 2011, Koszyce i Brunszwik 2012, Brunszwik 2013 oraz Rzym 2015; 2 z Igorem Zelenayem SVK: Heilbronn i Praga 2015; 2 z Szymonem Walkówem: Poznań i Sopot 2018; Marcinem Gawronem: Bytom 2008; Davidem Skochem CZE: Marburg 2012; Michaiłem Jełginem RUS: Poznań 2015; Sanderem Arendsem HOL: Brest 2016; Andreasem Miesem GER: Poprad 2017).

ITF Circuit – debel: 20 tytułów (2007–2019; 12 w Polsce).

Puchar Davisa: 2017–2018; 2 spotkania, 2 zwycięstwa / 0 porażek – singiel 0/0, debel 2/0.

Klasyfikacja PZT: 6. (2008).

Tytuły mistrza Polski: 11.

Narodowe MP – debel: 5 razy zwycięzca (z Błażejem Koniuszem 2008, Grzegorzem Panfilem 2010, Szymonem Walkówem 2016 oraz Marcinem Gawronem 2017 i 2018); mikst: 3 razy zwycięzca (z Paulą Kanią 2010 oraz Agatą Borgman 2016 i 2017).

Halowe MP – debel: 3 razy zwycięzca (z Maciejem Wójcikiem 2007 oraz Błażejem Koniuszem 2008 i 2009) oraz finalista (z Łukaszem Kozielskim 2018).