Urodzony 9 sierpnia 1934 roku w Gdyni.

Jeden z najlepiej technicznie grających polskich tenisistów, bezbłędny nawet przy smeczach z bekhendu… Znakomita „ręka”, ale gorsze warunki fizyczne – wzrost i siła. Poza tym przez to, że wszystkie uderzenia przychodziły mu z łatwością, miał mniejszą motywację do treningu kondycyjnego i w pięciosetowych meczach bywał tłamszony przez mocniejszych i wytrzymalszych rywali. Jako junior bardzo dobrze grał też w tenisa stołowego, ale ostatecznie wybrał ten na korcie. I przez trzynaście lat (1959–1971) był klasyfikowany w czołowej dziesiątce rankingu PZT na koniec sezonu, dwa razy jako wicelider. Także dwukrotny singlowy mistrz Polski w hali (1962 i 1969), finalista na kortach otwartych (1963). Jeden z trzynastu (!) partnerów Jadwigi Jędrzejowskiej, z którymi zdobywała tytuły mistrzyni kraju w mikście – z Orlikowskim w 1961 roku. Wychowanek klubów z Gdyni i Sopotu, a potem jedna z podpór – obok Marii Dowbór-Lewandowskiej oraz braci Tadeusza i Wielisława Nowickich – zespołu MKT Łódź, który dwa razy (1966–1967) wywalczył drużynowe mistrzostwo Polski.

Karierę skończył w wieku 37 lat, wyjechał pracować jako trener do Niemiec i tam się ożenił. Mieszka w Hamburgu, a wyczynowo w tenisa gra już jego wnuk – Aleksander Orlikowski (rocznik 2003), który m.in. doszedł do ćwierćfinału debla juniorów w Roland Garros 2021.

Kluby: SKT Sopot, Baildon Katowice, MKT Łódź, MZKS Gdynia.

Trenerzy: Zdzisław Żyznowski, Edward Przewoźny.

Puchar Davisa: 1961–1962; 4 spotkania, 4 zwycięstwa / 3 porażki – singiel 2/2, debel 2/1.

Klasyfikacja PZT: 9. (1959), 5. (1960), 6. (1961), 3. (1962), 2. (1963 i 1964), 6. (1967), 4. (1968), 5. (1969), 4. (1970), 6. (1971).

Tytuły mistrza Polski: 4.

Narodowe MP – singiel: finalista (1963); mikst: zwycięzca (z Jadwigą Jędrzejowską 1961).

Halowe MP – singiel: 2 razy zwycięzca (1962 i 1969) oraz finalista (1963); debel: zwycięzca (z Piotrem Jamrozem 1969) oraz 3 razy finalista (z Władysławem Skoneckim 1962 oraz Wielisławem Nowickim 1963 i 1965).