Powrót do listy
Barbara Olszowska-Kowalska
< Zobacz poprzedniZobacz następny >

Urodzona 29 listopada 1943 w Warszawie.


Tenisistka, trenerka, działaczka. Na korcie, mimo iż niewysoka, ale mocno zbudowana (w co, znając ją dziś,… trudno uwierzyć), lubiła atakować, stąd większość sukcesów odniosła w hali – cztery razy grała w singlowych finałach mistrzostw Polski, raz wygrała. Identycznie wygląda jej historia startów w MP na kortach otwartych w deblu. Jest też jednak finalistką letnich mistrzostw kraju w singlu. Zaliczyła trzy spotkania w Pucharze Federacji (obecnie: Billie Jean King Cup), pięć razy wyszła na kort, zdobyła jeden punkt.

Nieźle grała również w tenisa stołowego. Z tego środowiska wywodził się jej mąż, zawodnik i trener, Roman Kowalski. A także przyjaźń z drugą, jeszcze od niej lepszą zawodniczką na tenisowym korcie i przy stole, Danutą Szmidt-Calińską. Jest córką Jerzego Olszowskiego – długoletniego działacza PZT, prezesa Zarządu w latach 1959–1960.

Absolwentka warszawskiej AWF, ma tytuł trenera I klasy. Była członkiem Zarządu PZT, wiceprezesem ds. sportowych w latach 1985–1988, a także szefem szkolenia w dwóch związkach sportowych – PZT i PZTS. Jest członkiem Komisji Sportu Kobiet PKOl.

Do dziś wulkan energii. Znakomita propagatorka tenisa, potrafi pozyskać dla sportu ludzi ze świata kultury. W 2003 roku wymyśliła cieszący się ogromną popularnością turniej deblowy dla amatorek Baba Cup. Jej córka – Beata Kowalska – była przez kilkanaście lat alfą i omegą Biura PZT. To jedyny przypadek w historii związku, by tak aktywnie działały w nim trzy kolejne pokolenia jednej rodziny...


Kluby: Legia Warszawa, Sparta/Spójnia Warszawa, Warszawianka.

Trenerzy: ???


Puchar Federacji: 1966–1968; 3 spotkania; 1 zw. / 4 por. – singiel 1/2, debel 0/2.


Klasyfikacja PZT: 10-12. (1961), 2-4. (1962), 3-4. (1963), 5-6. (1964), 6. (1965), 7-8. (1966), 3. (1967), 9-10. (1968), 8. (1969), 10. (1972).

Tytuły mistrzyni Polski (bez MMP): 3.

Narodowe MP – singiel: finalistka (1965); debel: zwyciężczyni (z Danutą Wieczorek 1968) oraz 3 razy finalistka (z Hanną Kucharską 1960 oraz Danutą Rylską 1962 i 1963); mikst: zwyciężczyni (z Tadeuszem Nowickim 1968).

Halowe MP – singiel: zwyciężczyni (1963) oraz 3 razy finalistka (1966–1968).

Międzynarodowe MP – debel: zwyciężczyni (z Danutą Wieczorek 1967).


Powrót do listy