Urodzony 1 stycznia 1988 roku w Zabrzu.

Obok Mariusza Fyrstenberga bodaj najlepszy polski tenisista leworęczny. Dobry serwis, dużo lepszy forhend niż bekhend. Na korcie ekspresyjny i żywiołowy. Już w wieku szesnastu lat doszedł do finału mistrzostw Europy kadetów (przegrał z Marinem Čiliciem) i został liderem krajowego rankingu graczy dwa lata starszych. Wraz z Błażejem Koniuszem wygrał w 2006 roku turniej debla do lat 18 w Australian Open. Był to pierwszy, i do tej pory jedyny, tytuł całkowicie polskiej pary w Wielkim Szlemie – zarówno juniorskim, jak i seniorskim.

W 2014 roku, u boku Agnieszki Radwańskiej, zastępując kontuzjowanego Jerzego Janowicza, reprezentował kraj w Pucharze Hopmana – nieoficjalnych mistrzostwach świata drużyn mieszanych. Debiutujący w imprezie Biało-Czerwoni dotarli aż do finału, w którym ulegli Francuzom (Alizé Cornet i Jo-Wilfried Tsonga) 1-2. W jednym z meczów fazy grupowej Panfil pokonał 7:6, 6:3 Kanadyjczyka Milosa Raonica, który był wówczas jedenastą rakietą świata.

Wygrał aż 32 turnieje rangi ITF Circuit w grze podwójnej, co najprawdopodobniej jest rekordem Polski na tym szczeblu rozgrywek.

Kluby: Górnik Bytom, UKS Beskidy Ustroń.

Trenerzy: Aleksander Panfil, Borys Herman, Jacek Widawski.

Zawodowy tenisista w okresie: 2005–2020. Najwyższe w karierze miejsce w rankingu ATP – singiel: 238. (25.07.2011); debel: 176. (30.10.2017). Bilans w ATP Tour – singiel: 2/4; debel: 2/2. Zarobki: 206 tys. 216 dol.

Seniorski Wielki Szlem: nie grał. Zwycięzca juniorskiego Australian Open 2006 w deblu (z Błażejem Koniuszem).

ITF Circuit – singiel: 11 tytułów (2008–2015, 5 w Polsce); debel: 32 tytuły (2007–2018, 14 w Polsce).

Puchar Davisa: 2009 i 2011–2012; 3 spotkania, 3 zwycięstwa / 3 porażki – singiel 3/2, debel 0/1.

Klasyfikacja PZT: 7. (2006), 4. (2007), 2. (2008), 3. (2009), 5. (2010), 3. (2011), 4. (2012), 2. (2013 i 2014), 3. (2015), 6. (2016).

Tytuły mistrza Polski: 5.

Narodowe MP – singiel: zwycięzca (2012) oraz 3 razy finalista (2010, 2015 i 2016); debel: 2 razy zwycięzca (z Mateuszem Kowalczykiem 2010 i Andriejem Kapasiem 2012) oraz 2 razy finalista (z Marcinem Gawronem 2016 i Pawłem Ciasiem 2019); mikst: zwycięzca (z Anastazją Szoszyną 2019).

Halowe MP– singiel: zwycięzca (2013) oraz finalista (2008); debel: finalista (z Andriejem Kapasiem 2013).