Urodzona 1 grudnia 1985 roku w Warszawie.
Najwyżej klasyfikowana (23. WTA) i najbardziej utytułowana polska
deblistka w erze Open (od 1968 r.) – wielkoszlemowa półfinalistka, zwyciężczyni
9 turniejów WTA Tour i 14 ITF Circuit. Najdłużej (2003–2011) w grze podwójnej tworzyła
parę z Klaudią Jans-Ignacik – osiągnęły razem 8 finałów turniejów WTA
Tour (wygrały 1), zdobyły 3 tytuły mistrzyń Polski. W Pucharze Federacji
mają wspólny bilans najlepszy ze wszystkich naszych reprezentantek: 14
zwycięstw / 8 porażek, a Rosolska jest w ogóle najlepszą polską deblistką
tych rozgrywek (28/13). Była również w składzie na najwięcej międzypaństwowych spotkań (41) i gra w Fed Cupie najdłużej (16
edycji w latach 2003–2023). Ona i Jans-Ignacik to wśród Polek jedyne trzykrotne olimpijki i finalistki turnieju Wielkiego Szlema (US
Open 2018) w mikście. Mimo iż specjalizuje się w grach podwójnych, była także
singlową mistrzynią i wicemistrzynią Polski w hali oraz wicemistrzynią na
kortach otwartych.
Poczynając od 2007 roku młodsza z sióstr Rosolskich (rok starsza Aleksandra także grała zawodowo w tenisa, doszła do 309. miejsca w deblowym rankingu WTA) wzięła udział w 53 kolejnych imprezach wielkoszlemowych. Tą ostatnią z serii był Australian Open 2020, a następne starty w najbardziej prestiżowych turniejach wstrzymała przerwa macierzyńska (w 2017 r. poślubiła jednego ze swych trenerów, Brytyjczyka Johna Daniela Championa). Mamą synka Karola została tuż przed świętami Bożego Narodzenia 2020, a karierę wznowiła podczas Roland Garros 2021. Ponownie zawiesiła ją latem 2023, gdyż spodziewała się drugiego dziecka. Hugo urodził się w lutym 2024, jego mama wróciła na korty po Wimbledonie 2024 i m.in. po raz czwarty wystąpiła w igrzyskach olimpijskich (w Paryżu, podobnie jak w Tokio 2020/21, zagrała debla w parze z Magdą Linette).
Klub: Warszawianka.
Trenerzy: Jarosław Krajowski-Kukiel, Paweł
Ostrowski, Maciej Domka, Dan Champion (mąż).
Zawodowa tenisistka: od 2002. Dotychczasowe (do 6 stycznia 2025) osiągnięcia: najwyższe miejsca w rankingu WTA – singiel: 636. (09.06.2003); debel: 23. (10.06.2019); bilans – singiel: 45/100; debel: 437/520; zarobki: 2 mln. 165 tys. 810 dol.
Wyniki w Wielkim Szlemie i WTA Finals w deblu (w singlu nie grała):
Australian Open: 2 razy 1/8 finału (z Andreją Klepač SLO 2012 i Gabrielą Dabrowski CAN 2015), 7 razy 1/16 (z Klaudią Jans POL 2009 i 2010 oraz Katarzyną Piter POL 2014, Nao Hibino JPN 2017 i 2022, Abigail Spears USA 2018, Eri Hozumi JPN 2019 i Danielle Collins USA 2020), 5 razy 1/32 (z Marią Emilią Salerni ARG 2008, Jans 2011, Tamarine Tanasugarn THA 2013, Dabrowski 2016 i Erin Routliffe NZL 2023).
Roland Garros: 3 razy 1/8 finału (z Oksaną Kałasznikową GEO 2013, Nao Hibino JPN 2017 i Erin Routliffe NZL 2022), 5 razy 1/16 (z Klaudią Jans POL 2007 i 2009 oraz Martą Domachowską POL 2008, Gabrielą Dabrowski CAN 2014 i Zhaoxuan Yang CHN 2019), 8 razy 1/32 (z Jarosławą Szwiedową KAZ 2010, Jans 2011, Andreją Klepač SLO 2012, Dabrowski 2015, Nicole Melichar USA 2016, Abigail Spears USA 2018, CoCo Vandeweghe USA 2021 i Cristiną Bucșą ESP 2023).
Wimbledon: półfinał (z Abigail Spears USA 2018), ćwierćfinał (z Erin Routliffe NZL 2022), 6 razy 1/16 finału (z Tatianą Perebijnis UKR 2008, Klaudią Jans POL 2009, 2011 i 2012 oraz Zi Yan CHN 2010 i Astrą Sharmą AUS 2019), 8 razy 1/32 (z Jans 2007, Olgą Goworcową BLR 2013, Gabrielą Dabrowski CAN 2014 i 2015 oraz Nao Hibino JPN 2016 i 2017 oraz Magdą Linette POL 2021 i Ludmiłą Kiczenok UKR 2023).
US Open: 2 razy 1/8 finału (z Klaudią Jans 2008 i Gabrielą Dabrowski CAN 2014), 9 razy 1/16 (z Jans 2007 i 2009 oraz Jarmilą Gajdosovą AUS 2012 i Danką Kovinić MNE 2016, Nao Hibino JPN 2017, Shuai Peng CHN 2019, Eri Hozumi JPN 2021, Erin Routliffe NZL 2022 oraz Catherine Harrison USA 2024), 5 razy 1/32 (z Chanelle Scheepers RSA 2010, Jans 2011, Oksaną Kałasznikową GEO 2013, Dabrowski 2015 i Abigail Spears USA 2018); mikst: finalistka (z Nikolą Mekticiem CRO 2018).
WTA Finals: 2018, z Abigail Spears USA – para rezerwowa (nie wystąpiły).
WTA Tour – debel: 9 razy zwyciężczyni (każdy tytuł z inną partnerką: Viña del Mar 2008 z Līgą Dekmeijere LAT, Marbella 2009 z Klaudią Jans, Budapeszt 2011 z Anabel Mediną Garrigues ESP, Monterrey 2015 z Gabrielą Dabrowski CAN, Båstad 2016 z Andreeą Mitu ROM, St. Petersburg 2017 z Jeļeną Ostapenko LAT, Monterrey 2017 z Nao Hibino JPN, Nottingham 2018 z Abigail Spears USA i Charleston 2019 z Aną-Lena Groenefeld GER); 16 razy finalistka (7 z Jans: Sopot 2004, Warszawa i Palermo 2005, Brisbane 2009 i 2011, Linz 2009 i Bruksela 2011, 3 razy z Erin Routliffe NZL: St. Petersburg 2022, Bad Homburg 2022 i Ostrawa 2022 oraz z Zheng Jie CHN: Bruksela 2012, Heather Watson GBR: Québec City 2012, Dabrowski CAN: Linz 2013, Alizé Cornet FRA: Stanford 2017, Eri Hozumi JPN: Sydney 2019, Katarzyną Kawą: Warszawa 2022).
ITF Circuit – debel: 14 tytułów (2002–2016).
Puchar Federacji: 2004–2006, 2008–2015 i 2018–2023; 41 spotkań, 28 zwycięstw / 13 porażek – singiel 0/0, debel 28/13.
United Cup: 2023; 2 spotkania, 0 zwycięstw, 2 porażki – singiel 0/0, mikst 0/2.
Igrzyska olimpijskie (4): Pekin 2008 i Londyn 2012 (oba razy debel z Klaudią Jans-Ignacik, I rundy) oraz Tokio 2020/21 i Paryż 2024 (oba razy debel z Magdą Linette, I rundy).
Uniwersjada: Belgrad 2009 (srebro w deblu, z Klaudią Jans).
Klasyfikacja PZT: 7. (2003), 10. (2004), 9. (2006).
Narodowe MP – singiel: finalistka (2006); debel: 2 razy zwyciężczyni (z Klaudią Jans 2005 i 2006) oraz 2 razy finalistka (z Moniką Schneider 2003 i Aleksandrą Rosolską 2004); mikst: zwyciężczyni (z Pawłem Diłajem 2005).
Halowe MP – singiel: zwyciężczyni (2005) oraz finalistka (2003); debel: 3 razy zwyciężczyni (z Jans 2004 oraz Ale. Rosolską 2005 i 2006) oraz finalistka (z Katarzyną Siwosz 2002).