Urodzony 30 stycznia 1974 roku w Legnicy.
Ogromny, ale niewykorzystany (zmarnowany?) talent. Tenisowego abecadła
uczył go wielki zapaleniec, a równocześnie znakomity spec właśnie od szkolenia
dzieci Bogdan Maruniak. Trener miał etat w legnickim Młodzieżowym Domu Kultury,
przy którym jednak nie było kortów. Zajęcia odbywały się zatem rankami i
wieczorami na obiekcie… Armii Czerwonej, której jednostki stacjonowało w
okolicy aż do 1993 roku. W Legnicy, nie bez przyczyny nazywanej „Małą Moskwą”,
kwaterowało nawet dowództwo Północnej Grupy Wojsk – kilkusettysięcznej armii
radzieckiej w Polsce.
Niewysoki, ale ze znakomitą „ręką”, czyli naturalnym czuciem wszystkich
uderzeń, i coraz już rzadszym w jego czasach jednoręcznym bekhendem. W okresie
juniorskim był postrachem wielu późniejszych zagranicznych gwiazd. Zdobył
brązowy medal mistrzostw Europy kadetów (do lat 16) i srebrny juniorów (do lat
18), zagrał w 1/8 finału Roland Garros, był klasyfikowany na dziewiątym miejscu
w światowym rankingu ITF. Nic dziwnego, że został drugim, po Wojciechu
Kowalskim, naszym tenisistą, którego indywidualnym programem wsparcia objął ten
sam co „Kowala” sponsor – Marek Profus, według rankingu tygodnika „Wprost”
najbogatszy Polak początku lat dziewięćdziesiątych. Wchodzący w sportową i
metrykalną dojrzałość Skrzypczak miał zatem zabezpieczone środki na starty, ale
zabrakło przy nim dobrego trenera czy mentora, wskazującego właściwy kierunek
na życiowych zakrętach… W zawodowym tourze zaistniał tylko na najniższym szczeblu ITF Circuit.
Po zakończeniu kariery pozostał w tenisie, pracuje w Polsce jako
trener.
Kluby: Olimpia Poznań, KKS Bielsko-Biała, AZS Poznań.
Trenerzy: Bogdan Maruniak, Paweł Strauss
Najwyższe w karierze miejsce w rankingu ATP – singiel: 543. (15.08.1994); debel:
627. (25.10.1999).
Turnieje Wielkiego Szlema i ATP Tour: nigdy nie wystąpił.
Puchar Davisa: 1996; 3 spotkania, 3 zwycięstwa / 2
porażki – singiel 3/2, debel 0/0.
Klasyfikacja PZT: 7-9. (1992), 3. (1993 i 1994), 9. (1995), 3. (1996), 4. (1997), 5. (2000),
10. (2001).
Tytuły mistrza Polski: 2.
Narodowe MP – singiel: zwycięzca (1995) oraz finalista (1992 i 1994).
Halowe MP – singiel: zwycięzca (1997).