Urodzony 12 listopada 1981 roku w Pabianicach.

Typowy deblista; w singlu z naturalną skłonnością do stylu serve and volley – choć także ciut wymuszoną, bo gra z głębi kortu była jego słabszą stroną. Do tego niezły serwis, agresywny return oraz dobre zamykanie kątów i przestrzeni przy siatce. Z drugiej strony... pech, bo reprezentował to samo pokolenie, co najlepsi – oprócz Wojciecha Fibaka – debliści w historii polskiego tenisa: Łukasz Kubot oraz Mariusz Fyrstenberg i Marcin Matkowski. Brakowało mu też trochę warunków fizycznych (wzrostu i masy ciała). Miał również skromne możliwości finansowe (nagrody pieniężne w deblu to mniej niż 20% tego, co w singlu, i to do podziału na dwóch), a co za tym idzie – mniejsze szanse doskonalenia się choćby przez zatrudnienie trenera z wyższej półki. Poza tym ci, którzy go dobrze znają, twierdzą, że przy tych wszystkich ograniczeniach może osiągnąłby więcej, gdyby traktował sport bardziej... priorytetowo.

W sumie jednak jego karierę można ocenić na plus: przez kilka lat utrzymywał się w pierwszej setce światowego rankingu gry podwójnej, zagrał we wszystkich turniejach Wielkiego Szlema. Najczęściej tworzył parę z Mateuszem Kowalczykiem – razem wygrali aż 9 challengerów ATP, co jest rekordem w polskim deblu na tym szczeblu zawodowych rozgrywek.  

Kluby: Masters Szczecin, UKS Omega Smolec, ???

Trenerzy: ???, Paweł Stadniczenko, ???

Zawodowy tenisista w okresie: 2003–2019. Najwyższe w karierze miejsce w rankingu ATP – singiel: 724. (08.09.2003); debel: 44. (14.04.2014). Bilans w ATP Tour i WS – singiel: 0/0; debel: 33/64. Zarobki: 442 tys. 317 dol.

Australian Open – debel: 1/32 finału (z Jerzym Janowiczem 2013) i 1/64 (z Ivo Karloviciem CRO 2014).

Roland Garros – debel: ćwierćfinał (z Janowiczem 2013) oraz 2 razy 1/64 (z Mateuszem Kowalczykiem 2010 i Lukášem Dlouhým CZE 2014).

Wimbledon – debel: 1/32 finału (z Kowalczykiem 2013) oraz 2 razy 1/64 (z Kowalczykiem 2010 i Benoitem Paire’em FRA 2014).

US Open – debel: 3 razy 1/64 finału (z Lukášem Lacko SVK 2013, Johanem Brunströmem SWE 2014 i Janowiczem 2015).

ATP Tour – debel: 4 finały (2 z Mateuszem Kowalczykiem: 2010 Belgrad i 2013 Stuttgart oraz Johanem Brunströmem SWE: 2013 Bangkok i Lukášem Dlouhým CZE: 2014 Casablanca).

ATP Challengers – debel: 20 tytułów (9 z Mateuszem Kowalczykiem: Szczecin, Tarragona i Florianopolis 2009, Rzym 2010, Palermo 2011, Koszyce i Brunszwik 2012, Brunszwik 2013 oraz Rzym 2015; 2 z Andreasem Siljeströmem SWE: Saint Brieuc 2011 i 2013; Michałem Przysiężnym: Poznań 2006; Filipem Poláškiem SVK: Mons 2007; Igorem Zelenayem SVK: Koszyce 2008; Olivierem Charroinem FRA: Rimouski 2012; Jerzym Janowiczem: Mons 2012; Henrim Kontinenem: Heilbronn 2014; Adilem Shamasdinem CAN: Le Gosier 2014; Nikolą Mekticiem CRO: Praga 2016 i Davidem Pelem HOL: Mediolan 2017).

ITF Circuit – debel: 9 tytułów (2002–2018; 5 w Polsce).

Klasyfikacja PZT: 7. (2003).

Tytuły mistrza Polski: 2.

Narodowe MP: nie grał w żadnym finale.

Halowe MP – singiel: zwycięzca (2009); debel: zwycięzca (z Karolem Drzewieckim 2017) i finalista (z Maciejem Diłajem 2007).