Powrót do listy
Sylwia Rynarzewska
< Zobacz poprzedniZobacz następny >

Urodzona 14 czerwca 1976 roku w Inowrocławiu.

 

Czołowa polska tenisistka drugiej połowy lat dziewięćdziesiątych, pozostająca jednak w cieniu Magdaleny Grzybowskiej, Katarzyny Nowak i Aleksandry Olszy. Pod ich nieobecność zdobyła w 1995 roku na kortach swojego ówczesnego klubu, SKT Sopot, jedyny tytuł mistrzyni Polski w singlu (ma jeszcze trzy deblowe). W 1998 r. zagrała dla reprezentacji Polski debla w dwóch spotkaniach Billie Jean King Cup (ówczesna nazwa Pucharu Federacji), ale w obu przegrała. Przez kilka lat próbowała się też przebijać w zawodowym tenisie, jednak nie wyszła poza piątą setkę rankingu WTA i turnieje z cyklu ITF Circuit (zaliczyła w nich cztery finały). Jako juniorka wicemistrzyni Europy do lat 16 w grze podwójnej w parze z Olszą.

Obecnie jest trenerką w Toruniu.

 

Kluby: Goplania Inowrocław, Lechia Gdańsk, SKT Sopot.

Trenerzy: ???

 

Zawodowa tenisistka w okresie: 1993–2001. Najwyższe w karierze miejsca w rankingu WTA – singiel: 442. (20.07.1998); debel: 335. (10.11.1997). Bilans – singiel: 51/70; debel: 30/47. Zarobki: 24 tys. 456 dol.

 

Turnieje Wielkiego Szlema i WTA Tour: nigdy nie grała.

 

ITF Circuit – singiel: 4 finały (1994–1999); debel: 1 finał (1994).

 

Puchar Federacji: 1998; 2 spotkania, 0 zwycięstw / 2 porażki – singiel 0/0, debel 0/2.

 

Klasyfikacja PZT: 8. (1993), 6. (1994), 7. (1995), 8. (1996), 7. (1997 i 1999).

Tytuły mistrzyni Polski: 4.

Narodowe MP – singiel: zwyciężczyni (1995); debel: 2 razy zwyciężczyni (z Aleksandrą Olszą 1993 i Dominiką Olszewską 1998) oraz finalistka (z Moniką Starosta 1994); mikst: 2 razy finalistka (z Michałem Piękosiem 1993 i Michałem Gawłowskim 1994).

Halowe MP – singiel: finalistka (1994); debel: zwyciężczyni (z Aleksandrą Olszą 1994) oraz finalistka (z Dominiką Olszewską 1998).

Powrót do listy