Urodzona 31 października 1939 roku w Wilnie.
Czołowa polska tenisistka lat sześćdziesiątych, przez jedenaście sezonów (1958–1968) klasyfikowana w pierwszej dziesiątce rankingu PZT, najwyżej na drugim miejscu ex aequo w 1962. Zagranicą praktycznie nie występowała. W krajowej rywalizacji więcej sukcesów odniosła w deblu: siedem razy grała w finale mistrzostw Polski, trzy wygrała – wszystko w parze z Danutą Szmidt-Calińską, ale i w singlu dwa razy doszła do finału: na kortach otwartych (1962) i w hali (1963). W latach 1966–1967, wraz z Tadeuszem i Wielisławem Nowickimi oraz Józefem Orlikowskim, grała w zespole MKT Łódź, który dwa razy zdobył drużynowe mistrzostwo Polski.
Wysoka, ale delikatnie zbudowana, efektowna, na korcie zawsze dobrze
ubrana, a także wzorowo się zachowująca spadkobierczyni tradycji i bon tonu
polskiej arystokracji. Taki był też jej styl gry – elegancki, spokojny, bez
jakiejkolwiek zadziorności czy drapieżności. Niczym maniery panny z dobrego,
przedwojennego domu. I to pewnie cała ta jej powierzchowność zwróciła uwagę
filmowców. Panna Marysia pojawiła się bowiem na ekranie w czwartym odcinku
serialu „Stawka większa niż życie”, pt. „Café Rose”, w którym Hans Kloss
zostaje wysłany przez Abwehrę do Stambułu celem zlikwidowania angielskiej
siatki wywiadowczej. W nakręconej w łódzkim Parku Poniatowskiego scenie
wcieliła się epizodycznie w tenisową sparingpartnerkę agenta Christopoulisa,
granego przez Edmunda Fettinga.
Po zakończeniu kariery została trenerką i na kortach MKT (tam, gdzie
„J-23” spotykał się na tarasie ze swym agenturalnym kontaktem…) wychowała kilka
pokoleń następczyń i następców, z mistrzami Polski i reprezentantami kraju na
czele. Niezłym tenisistą, odnoszącym sukcesy głównie w deblu (m.in. mistrz
Polski juniorów), był jej syn Michał Lewandowski (rocznik 1964).
Kluby: ŁKS Łódź, MKT Łódź.
Trenerzy: Bohdan Dowbór
Klasyfikacja PZT: 6. (1958), 3. (1959), 6. (1960), 8. (1961), 2-4. (1962), 10. (1965), 8. (1968).
Tytuły mistrzyni Polski: 3.
Narodowe MP – singiel: finalistka (1962); debel: 3 razy zwyciężczyni (z Danutą Szmidt-Calińską 1960, 1962 i 1963) oraz 4 razy finalistka (ze Szmidt-Calińską 1959, 1961, 1965 i 1966).
Halowe MP – singiel: finalistka (1963); debel: do 1979 r. tej konkurencji w HMP nie rozgrywano.