Urodzona 5 stycznia 1954 roku w Warszawie.

Jedna z bardzo niewielu polskich tenisistek grających ofensywnie, często nawet serve&volley. W związku z tym większość sukcesów odniosła na szybkich nawierzchniach, czyli – w panujących u nas w jej czasach warunkach – w hali i w deblu. Nie miała jednak lekko, bo piłki, jakich wówczas się w Polsce używało (krajowe stomile), absolutnie nie nadawały się do atakowania. Były ciężkie (co bardziej wkurzeni reprezentanci ofensywnego stylu określali grę nimi jako „powolną amputację ręki") i szybko się filcowały („Golimy czy strzyżemy?"). A że jej kariera przypadła na okres późnego i schyłkowego PRL-u, to i nie miała w praktyce możliwości podjęcia startów w zawodowych turniejach. 

Pod koniec wyczynowego grania zaczęła też trenować młodsze koleżanki i kolegów (także jako selekcjoner kadry kobiet PZT oraz kapitan Fed Cup) i pracą szkoleniową zajmuje się do dziś. Jest również aktywną animatorką amatorskiego tenisa kobiet w Warszawie.

Kluby: AZS Warszawa, Mera Warszawa.

Trenerzy: Aleksander Zawadzki, Mieczysław Golański, Adam Królak, Zbigniew Lutkowski, Edward Lewandowski

Puchar Federacji: 1974; 5 spotkań, 6 zwycięstw / 4 porażki – singiel 4/1, debel 2/3. Kapitan (w pierwszym sezonie grająca) w okresie 1987–1988 (bilans: 1/4).

Klasyfikacja PZT: 10. (1973 i 1974), 6. (1975), 3. (1976), 7. (1977), 6. (1979), 4. (1980 i 1981), 7. (1982), 8. (1983).

Tytuły mistrzyni Polski: 4.

Narodowe MP – debel: zwyciężczyni (z Danutą Szwaj 1975).

Halowe MP – singiel: zwyciężczyni (1983) oraz 2 razy finalistka (1973 i 1982); debel: 2 razy zwyciężczyni (z Barbarą Kocygą 1982 i 1983) oraz finalistka (z Kocygą 1979).