Urodzony 1 sierpnia 1941 roku w Warszawie, zmarł 29 lipca 1983 roku w Wiedniu.

Ciekawy życia chłopak z Wilanowa. Jak na tenisistę swoich czasów bardzo wysoki. A równocześnie sprawny, bo zanim zaczął (późno) na poważnie trenować tenis – uprawiał wszelkie inne sporty, z piłką nożną na czele. Miał dobry forhend i serwis oraz tzw. charakter do gry, czyli nie pękał przed nawet teoretycznie dużo lepszymi rywalami. Jego tenisową zmorą był jednak Wiesław Gąsiorek, z którym aż pięć razy (w tym cztery z rzędu, 1967–1970) przegrał w finałach mistrzostw Polski na kortach otwartych. Pokonać udawało mu się go tylko w hali, dzięki czemu zdobył pod dachem trzy tytuły w grze pojedynczej (1968, 1970 i 1973). Latem wygrał za to dwa razy turniej o mistrzostwo kraju w deblu (1968 i 1970), w parze z Tadeuszem Nowickim, z którym występował też na Roland Garros i w Wimbledonie. Miał swój wielki mecz w Pucharze Davisa – z Węgrami, w 1969 roku w Warszawie (3:2). Wygrał oba pojedynki, w tym z Istvanem Gulyasem, pokonując finalistę Roland Garros 1966 bez straty seta – 6:4, 6:4, 7:5.

W trakcie całej kariery był wierny jednemu klubowi – Warszawiance, w barwach której zaczął grać w tenisa w grupie zdolnych chłopaków, wyszukanych przez trenera Janusza Radziwonkę. Po zakończeniu wyczynowego uprawiania sportu wyjechał do pracy jako szkoleniowiec do Wiednia, ale jeszcze trochę grał tam w klubie, a jego trenerem był Władysław Skonecki. Trzymał w garażu piękny samochód, choć nie miał prawa jazdy. Zapewne planował je zrobić, ale nie zdążył, bo zmarł na raka w wieku zaledwie czterdziestu dwóch lat... Został pochowany na tym samym cmentarzu, co Skonecki, który odszedł półtora miesiąca wcześniej.

Bez rodzinnych związków z Wandą Rybarczyk-Diłaj.

Klub: Warszawianka.

Trenerzy: Janusz Radziwonka, Ksawery Tłoczyński, ???

Australian Open i US Open: nie grał.

Roland Garros – singiel: 4 razy 1/64 finału (1964, 1969, 1970, 1973); debel: 2 razy 1/16 finału (z Tadeuszem Nowickim 1969 i 1970); mikst: 2 razy 1/16 finału (z Danutą Wieczorek 1969 i Ireną Skulj YUG 1970).

Wimbledon – debel: 1/16 finału (1969) i 1/32 (oba z T. Nowickim 1970).

Puchar Davisa: 1965–1970; 4 spotkania, 5 zwycięstw / 4 porażki – singiel 4/2, debel 1/2.

Klasyfikacja PZT: 4-5. (1963), 4. (1964 i 1965), 2-3. (1966), 3. (1967), 2. (1968 i 1969), 3. (1970–1972), 4. (1973).

Tytuły mistrza Polski (bez MMP): 5.

Narodowe MP – singiel: 6 razy finalista (1964, 1967–1970 i 1972); debel: 2 razy zwycięzca (z Tadeuszem Nowickim 1968 i 1970) oraz finalista (z Wojciechem Fibakiem 1972).

Halowe MP – singiel: 3 razy zwycięzca (1968, 1970 i 1973) oraz finalista (1971); debel: 4 razy finalista (z Wielisławem Nowickim 1970, Adamem Mincbergiem 1971 oraz Wojciechem Fibakiem 1972 i 1973).

Międzynarodowe MP – singiel: finalista (1967); debel: finalista (z Tadeuszem Nowickim 1970).