Urodzony 1 sierpnia 1941 roku w Warszawie, zmarł 29 lipca 1983 roku w
Wiedniu.
Ciekawy życia chłopak z Wilanowa. Jak na tenisistę swoich czasów bardzo
wysoki. A równocześnie sprawny, bo zanim zaczął (późno) na poważnie trenować
tenis – uprawiał wszelkie inne sporty, z piłką nożną na czele. Miał dobry
forhend i serwis oraz tzw. charakter do gry, czyli nie pękał przed nawet
teoretycznie dużo lepszymi rywalami. Jego tenisową zmorą był jednak Wiesław
Gąsiorek, z którym aż pięć razy (w tym cztery z rzędu, 1967–1970) przegrał w
finałach mistrzostw Polski na kortach otwartych. Pokonać udawało mu się go
tylko w hali, dzięki czemu zdobył pod dachem trzy tytuły w grze pojedynczej
(1968, 1970 i 1973). Latem wygrał za to dwa razy turniej o mistrzostwo kraju w
deblu (1968 i 1970), w parze z Tadeuszem Nowickim, z którym występował też na
Roland Garros i w Wimbledonie. Miał swój wielki mecz w Pucharze Davisa – z
Węgrami, w 1969 roku w Warszawie (3:2). Wygrał oba pojedynki, w tym z Istvanem
Gulyasem, pokonując finalistę Roland Garros 1966 bez straty seta – 6:4, 6:4,
7:5.
W trakcie całej kariery był wierny jednemu klubowi – Warszawiance, w barwach której zaczął grać w tenisa w grupie zdolnych chłopaków, wyszukanych przez trenera Janusza Radziwonkę. Po zakończeniu wyczynowego uprawiania sportu wyjechał do pracy jako szkoleniowiec do Wiednia, ale jeszcze trochę grał tam w klubie, a jego trenerem był Władysław Skonecki. Trzymał w garażu piękny samochód, choć nie miał prawa jazdy. Zapewne planował je zrobić, ale nie zdążył, bo zmarł na raka w wieku zaledwie czterdziestu dwóch lat... Został pochowany na tym samym cmentarzu, co Skonecki, który odszedł półtora miesiąca wcześniej.
Bez rodzinnych związków z Wandą Rybarczyk-Diłaj.
Klub: Warszawianka.
Trenerzy: Janusz Radziwonka, Ksawery Tłoczyński, ???
Australian Open i
US Open: nie grał.
Roland Garros – singiel: 4 razy 1/64 finału (1964, 1969, 1970,
1973); debel: 2 razy 1/16 finału (z Tadeuszem Nowickim 1969 i 1970); mikst:
2 razy 1/16 finału (z Danutą Wieczorek 1969 i Ireną Skulj YUG 1970).
Wimbledon – debel: 1/16 finału (1969) i 1/32 (oba z T. Nowickim 1970).
Puchar Davisa: 1965–1970; 4 spotkania, 5 zwycięstw / 4 porażki –
singiel 4/2, debel 1/2.
Klasyfikacja PZT: 4-5. (1963), 4. (1964 i 1965), 2-3. (1966), 3.
(1967), 2. (1968 i 1969), 3. (1970–1972), 4. (1973).
Tytuły mistrza Polski (bez MMP): 5.
Narodowe MP – singiel: 6 razy finalista (1964, 1967–1970 i 1972);
debel: 2 razy zwycięzca (z Tadeuszem Nowickim 1968 i 1970) oraz finalista
(z Wojciechem Fibakiem 1972).
Halowe MP – singiel: 3 razy zwycięzca (1968, 1970 i 1973) oraz
finalista (1971); debel: 4 razy finalista (z Wielisławem Nowickim 1970,
Adamem Mincbergiem 1971 oraz Wojciechem Fibakiem 1972 i 1973).
Międzynarodowe MP – singiel: finalista
(1967); debel: finalista (z Tadeuszem Nowickim 1970).