Powrót do listy
Danuta Szmidt-Calińska
< Zobacz poprzedniZobacz następny >

Urodzona 27 czerwca 1936 roku w Warszawie, zmarła 1 października 2020 roku tamże.

 

Liderką polskiego tenisa została tylko raz (1965), bo początek jej kariery przypadł na końcówkę hegemonii Jadwigi Jędrzejowskiej, a później ciut lepsze wyniki od niej uzyskiwała inna Danuta – Rylska. Jednak przez ponad dekadę utrzymywała się w pierwszej trójce-piątce w kraju. Ci, co ją pamiętają, wspominają, że była szybka, zwinna i dobrze biegała, świetnie czytała (rozszyfrowywała) grę rywalek. A sama grała ostro, agresywnie, … sprytnie, … zadziornie… – chciałoby się powiedzieć: łobuzersko, ale takie określenie w tenisie nie przystoi. I wiele uderzeń wyprowadzała z samego nadgarstka, bo była również „Jędrzejowską” polskiego tenisa stołowego. W latach 1953–1975 zdobyła w tej dyscyplinie sportu aż 67 medali mistrzostw Polski, w tym 11 w singlu, i brąz mistrzostw Europy w deblu (Moskwa 1970, w parze z Czesławą Noworytą). Łączyła zatem oba tenisy w tym samym czasie na bardzo wysokim poziomie.

Wyszła za mąż za wielokrotnego mistrza Polski w tenisie stołowym Zbigniewa Calińskiego. Oboje po zakończeniu karier zostali trenerami w tej dyscyplinie sportu. Ich córka, Katarzyna Calińska-Tomaszewska, również była tenisistką stołową, także medalistką mistrzostw Polski.

 

Kluby: Stal/Broń Radom, Sparta/Spójnia Warszawa, Warszawianka.

Trenerzy: ???

 

Klasyfikacja PZT: 7.-12. (1954), 5. (1956), 4.-6. (1957), 3. (1958), 2. (1959), 2-5. (1960), 2-3. (1961), 2.-4. (1962), 2. (1963), 1. (1965), 3. (1966).

Tytuły mistrzyni Polski (bez MMP): 5.

Narodowe MP – singiel: zwyciężczyni (1965) oraz 2 razy finalistka (1959 i 1961); debel: 3 razy zwyciężczyni (z Marią Dowbór-Lewandowską 1960, 1962 i 1963) oraz 5 razy finalistka (z Lidią Licis 1957 oraz Dowbór-Lewandowską 1959, 1961, 1965 i 1966); mikst: zwyciężczyni (z Piotrem Jamrozem 1966) oraz 6 razy finalistka (z Lechem Słomskim 1958–1960 i Bogdanem Maniewskim 1962, 1963 i 1965).

Halowe MP – singiel: zwyciężczyni (1963); debel: do 1979 r. tej konkurencji kobiet w HMP nie rozgrywano.

Międzynarodowe MP – debel: finalistka (z Danutą Wieczorek 1966).

Powrót do listy