Urodzony 18 lutego 1915 roku w miejscowości Jabłonków (Śląsk Cieszyński – obecnie Czechy), zmarł 7 stycznia 1991 roku w Warszawie.

Przed wojną zawodnik AZS Poznań, WKS Legia, WLTK Warszawa, a po wojnie WKS Legia, KS Spójnia Warszawa. Od 1945 r. działacz stołecznego OZT. Był członkiem Komisji Sportowo-Szkoleniowej oraz Rady Trenerów PZT, a od 1961 członkiem Zarządu i kapitanem sportowym PZT. W latach 1965–1971 i 1977–1980 kapitan reprezentacji w Pucharze Davisa (bilans: 7 zwycięstw / 10 porażek). Miał uprawnienia trenera I klasy. Uhonorowany tytułem Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej. W roku 1967 otrzymał Odznakę Honorową dla Zasłużonych PZT. Autor książek: „ABC tenisa” (1949), „Tenis dla wszystkich” (1951), „Tenis i jego tajemnice” (1971).

Klasyfikacja PZT: 8. (1936), 9. (1945), 6. (1946), 8. (1947), 5. (1948), 6-7. (1949), 9. (1951, 1952), 9-11. (1953).

Narodowe Mistrzostwa Polski – debel: 2 razy finalista (z Józefem Hebdą, 1946; z Władysławem Skoneckim, 1949); mikst: finalista (z Marią Rudowską, 1951).

Halowe Mistrzostwa Polski – singiel: finalista (1951).

Międzynarodowe Mistrzostwa Polski – debel: zwycięzca (z Józefem Hebdą, 1946).