Urodzona 13 stycznia 1969 roku w Łodzi.

Prekursorka tenisa zawodowego w naszym kraju. Zaczynała w ciężkich czasach schyłkowego PRL, kiedy wszyscy uprawiający „niemedalodajny" i postrzegany jako elitarny „biały sport" nie mieli możliwości sensownego planowania międzynarodowej kariery. Dzięki dużej determinacji i pracowitości udało jej się jednak zostać pierwszą Polką, która awansowała do czołowej „50” singlowego rankingu WTA i wystąpiła w grze pojedynczej na igrzyskach olimpijskich. Było to – biorąc pod uwagę obiektywne trudności – osiągnięciem wyjątkowym i przełomowym. Dało także impuls do początków budowy struktur zawodowego tenisa w Polsce, która wówczas znajdowała się w głębokim kryzysie politycznym i gospodarczo-społecznym.

Już w wieku 16 lat Nowakówna była notowana w czołowej dziesiątce na kończącej sezon liście klasyfikacyjnej PZT seniorek. Jako juniorka została 4 razy mistrzynią Polski w singlu (rok po roku, zarówno na kortach otwartych, jak i w hali); wygrała też 4 międzynarodowe turnieje I kat. ITF. Kończyła wiek juniorski na 7. miejscu w światowym rankingu do lat 18.

Była liderką reprezentacji na Puchar Federacji (grały w niej również Magdalena Mróz i Katarzyna Teodorowicz), która odniosła kilka niespodziewanych zwycięstw nad wyżej notowanymi drużynami (Francja, Szwecja, Izrael). Zdobyła 7 tytułów mistrzyni Polski seniorek, w tym po 3 razy w singlu latem i zimą (dwukrotnie – 1987 i 1990 – w tym samym sezonie.

Jest absolwentką Uniwersytetu Łódzkiego. Kilka lat po zakończeniu kariery w 1998 roku próbowała rozkręcić własną akademię tenisową, ale się jej nie powiodło. Od 2004 komentuje tenis w telewizji Polsat. Została też członkinią Komisji Historycznej PZT.

Z okazji przypadającego w 2021 roku 100-lecia Polskiego Związku Tenisowego została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne osiągnięcia sportowe i zasługi w działalności na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu. 13 września podczas Gali Stulecia PZT te same ordery otrzymali też Barbara Kral-Olsza, Łukasz Kubot, Tadeusz Nowicki i obecny prezes PZT Mirosław Skrzypczyński.

Klub: MKT Łódź.

Trenerzy: Maria Dowbór-Lewandowska, Wielisław Nowicki, Stanisław Nowak (ojciec).

Zawodowa tenisistka w okresie: 1988–1998. Najwyższe w karierze miejsce w rankingu WTA – singiel: 47. (11.09.1995; do sierpnia 1998 r. najwyżej notowana polska tenisistka w erze Open, obecnie siódma w tym rankingu wszech czasów); debel: 225. (14.08.1989). Bilans – singiel: 203/178; debel: 24/42. Zarobki: 292 tys. 33 dol.

Australian Open – singiel: 2 razy 1/64 finału (1993 i 1996).

Roland Garros – singiel: 1/16 finału (1995), 1/32 (1994).

Wimbledon – singiel: 1/32 finału (1992).

US Open – singiel: 3 razy 1/64 finału (1991, 1992 i 1995).

WTA Tour – singiel: 2 razy półfinalistka (1992 Cesena i 1995 Barcelona).

ITF Circuit – singiel: 6 tytułów (1988 Sezze, 1990 Caserta, 1994 Cergy, 1997 Joué-lès-Tours, 1998: Le Touquet-Paris-Plage i Saint-Raphaël).

Puchar Federacji: 1988–1995; 19 spotkań, 10 zwycięstw / 11 porażek – singiel 9/10, debel 1/1.

Igrzyska olimpijskie: Barcelona 1992 (singiel, I runda).

Zwycięstwa nad zawodniczkami światowej czołówki: Yayuk Basuki, Ruxandra Dragomir, Julie Halard-Decugis, Katarina Malejewa, Catarina Lindqvist, Naoko Sawamatsu, Anna Smasznowa, Sandrine Testud, Nathalie Tauziat, Judith Wiesner.

Klasyfikacja PZT: 7. (1985), 1. (1988), 3. (1989), 1. (1990–1992), 3. (1993), 1. (1994, 1995), 3. (1997 i 1998).

Tytuły mistrzyni Polski: 7.

Narodowe MP – singiel: 3 razy zwyciężczyni (1987, 1988 i 1990) oraz 2 razy finalistka (1986 i 1989); debel: zwyciężczyni (z Ewą Żerdecką 1988) i finalistka (z Elżbietą Ślesicką 1986).

Halowe MP – singiel: 3 razy zwyciężczyni (1986, 1987 i 1990).